การรอคอย

Still


ช่วงเวลาแห่งการรอคอยใครสักคน ช่างเป็นช่วงเวลาที่ทรมาณอันแสนยาวนานเหลือเกิน...นานจนฉันเริ่มชิน นานเสียจนการรอคอย ได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปซ่ะแล้ว.

นานแค่ไหนแล้วนะ ที่ฉันเลือกเส้นทางนี้...? นั่นสินะ.. ฉันไม่เคยตั้งคำถามนี้กับตัวเองเลยสักครั้ง จนมาถึงวันนี้...ใครบางคนได้ตั้งคำถามนี้กับฉัน ว่าฉันจะอยู่กับการรอคอยนี้ไปอีกนานแค่ไหน และต้องอีกนานเท่าไหร่ การรอคอยนี้ถึงจะสิ้นสุดลง...

เวลาของคนที่รอ ช่างแสนยาวนานเสียเหลือเกิน.... นานจะน่าใจหาย
รอ.. ใช่ฉันเลือกที่จะรอ รอสิ่งที่ไม่รู้ว่าจะมาถึงเมื่อไหร่ และไม่รู้ว่าจะมีวันมาถึงหรือไม่ แต่ฉันก็ยังเลือกที่จะรอ ... แม้ว่าบางครั้งการรอคอยจะทำให้ฉันต้องเหนื่อยล้า ... แม้ว่าบางคราวการรอคอยจะทำให้ฉันต้องทรมาณกับการอดทน.. อดทนรอใครคนนั้นอย่างไร้จุดหมาย..


แต่ในหลายๆความรู้สึกเหล่านั้น ก็ยังมี..ความสุข..ความหวัง..และรอยยิ้มเล็กๆซ่อนอยู่เสมอ เพราะฉันเชื่ออยู่ตลอดเวลาว่าสิ่งที่ฉันเลือกที่จะรอคอยนั้น มีคุณค่า มีความหมายมากแค่ไหน.

ฉันตอบคำถามนี้ด้วยความภาคภูมิและมั่นใจทุกครั้ง ว่าฉันยินดีและเต็มใจที่จะรอ ... ไม่ว่าสุดปลายทางที่ฉันรอมานานแสนนานนั้น จะกลายเป็นความสุข หรือ หยดน้ำตา... ฉันก็จะยังยืนยัน...ที่จะรอเขา ต่อไป.

ฉันไม่เคยกลัวกับระยะทางที่แสนไกล... ฉันไม่เคยกลัวกับการรอคอยที่แสนนาน... ฉันไม่เคยกลัวว่าปลายทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร... มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่ทำให้ฉันกลัว ถ้าพรุ่งนี้ต้องตื่นมาแล้วพบว่า...จะไม่มีคำว่าเราอีกต่อไป..!!!


ฉันอยากหยุดเวลาไว้แค่ตรงนี้ อยากให้เวลาหยุดไว้ในช่วงที่ยังมีเราแบบนี้..

ฉันอยากบอกว่ารักเขาให้มากที่สุด อยากยืนอยู่เคียงข้างเขาให้นานที่สุด..

อยากใช้ทุกเวลา ทุกนาที ทำสิ่งดีๆเพื่อเขาให้มากที่สุด เท่าที่คนอย่างฉันจะทำได้



วันนี้ฉันภูมิใจในตัวเอง ภูมิใจในความรักในความมั่นคงที่ฉันมีให้เขา แม้ว่าคนรอบข้างจะว่า...ว่าฉันอยู่กับความฝันลมๆแล้งๆ อยู่กับการรอคอยอย่างหาที่สิ้นสุดไม่ได้ก็ตาม ฉันก็จะไม่สนใจ.. อาจมีบ้างที่เหนื่อย , อาจมีบ้างที่ท้อ , อาจมีบ้างที่ใจสับสน ... แต่ไม่เคยสักนาที ที่จะคิดปล่อยมือออกจากเขา.


..... และฉันก็จะยังยืนยันคำเดิมซ้ำๆ .....



::: ว่าฉันรักเขา ... ฉั น เ ลื อ ก แ ล้ ว ที่ จ ะ ร อ ... รอเขาคนเดียวเท่านั่น :::





ป.ล. ฉันรักคุณ